Zaburzenie rytmiczności serca jest jednym z poważniejszych schorzeń – obok tachykardii (rytmiczności przyspieszonej) i bradykardii (rytmiczności zwolnionej) – mięśnia sercowego. Do jej zbadania służy elektrokardiograf, czyli urządzenie przenoszące jego bioelektryczną aktywność na papier (elektrokardiogram).
Przyczyny.
Powodem arytmii mogą być zakłócenie częstotliwości bodźców powstających w węźle zatokowym lub utrudnienia w ich przekazywaniu. Serce może też reagować na bodźce nadmiernie, kurcząc się pod wpływem ośrodków pozazatokowych. Do przyczyn choroby zaliczają się: miażdżyca naczyń wieńcowych, zapalenie mięśnia serca, wady zastawek, astma, nadciśnienie tętnicze, niedobór niektórych pierwiastków (magnezu, potasu lub wapnia), nadczynność tarczycy czy długotrwała gorączka.
Objawy.
Należy pamiętać, że nieregularny rytm serca nie musi wcale oznaczać choroby – niemiarowość oddechową, czyli przyspieszanie tętna wraz z wdechem, a zwalnianie przy wydechu, zaobserwowano u dzieci i młodzieży w okresie dojrzewania. Jednak kołatanie serca, nawet jeśli pojawia się sporadycznie, warto zgłosić lekarzowi – na osobistej wizycie w gabinecie lub podczas konsultacji on-line. Zapraszamy na haloDoctor.pl. Groźne objawy arytmii występują zazwyczaj z dużą intensywnością, łącząc się przy tym w grupy dolegliwości. Obok częstoskurczu mogą się pojawić duszności, zawroty głowy, bóle wieńcowe, uczucie dławienia, zasłabnięcie czy utrata przytomności.
Jeżeli impulsy elektryczne wytwarza zbyt duża liczba ognisk, dochodzi do migotania przedsionków i komór, które mogą skutkować zatrzymaniem akcji serca i śmiercią kliniczną.
Poza EKG (klasycznym lub z użyciem aparatu Holtera) w celu zdiagnozowania arytmii lub jej wykluczenia stosuje się badanie RTG oraz ECHO serca. Zaleca się także test wysiłkowy i koronografię, pomiar poziomu elektrolitów czy badanie moczu i kreatyniny w surowicy – w celu ustalenia bezpiecznej dla pacjenta dawki preparatów farmakologicznych.
Leczenie.
Łagodniejsze formy arytmii leczy się farmakologicznie stosując beta-blokery (zwłaszcza u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym lub chorobą niedokrwienną serca), glikozydy czy propafenon. W leczeniu zabiegowym przeprowadza się natomiast: ablację RF (zabieg wykorzystujący prąd o radiowej częstotliwości), kardiowersję elektryczną, operację zastawki czy wszczepienie kardiowertera-defibrylatora. Jeżeli serce uderza zbyt rzadko – 40 lub mniej razy na minutę – wszczepia się rozrusznik, który wysyła impuls za każdym razem, gdy skurcz mięśnia sercowego się opóźnia.
wizyta u lekarza